Mund të gjeni më shumë 24 nga veprat e tij artistike të ekspozuara në Galerinë Kombëtare të Shqipërisë dhe 21 në Galerinë e Qytetit të Vlorës.

Detajet e furçës së tij flasin aq shumë sa çuditesh me shijen. Jo vetëm një njohës i mirë i artit, por edhe një shikues shumë i përulur gjen në veprat e tij, në çdo kanavacë dhe tablo, njohuri të thella të historisë, etnografisë dhe filozofisë së kombit.

Arti i tij është një përzierje e impresionizmit dhe ekspresionizmit brenda realizmit, që e bën atë edhe një herë unik në stilin e tij.

 Në ekspresivitetin e peizazheve në sfondin e kompozimeve mbi Ali Pashë Tepelenën, “Kush solli Doruntinën”, “Zanat duke larë”, autori jo vetëm ilustron me zgjuarsi fuqinë dhe madhështinë e Ali Pashës, por në pikturat e tjera nuk mungojnë tonet interesante lirike. Duke parë foton “Zanash duke u larë”, ju mendoni se vetëm gruaja e bukur shqiptare mund të jetë e tillë. Duke shfrytëzuar legjendën “Kush e solli Doruntinën” ku njerëzit ikin, ikin në qiell, marrin jetën e tyre ose vdesin, autori ka ndërtuar me kujdes kompozimin “Konstandini dhe Doruntina”. Ai ka një dëshirë të flasë përmes të huajve për bukurinë dhe etnografinë shqiptare, duke filluar që nga Bajroni.

Cikli “Ali Pasha Tepelena” shpreh burrërinë dhe mikpritjen që ai i bën mikut të tij, shqiptarit. Puna e tij është vlerësuar nga shkrimtari i madh shqiptar Ismail Kadare, i cili i ka pëlqyer veprën e tij për frymën popullore të veprës së piktorit.

Studiuesi i artit, Ylli Drishti, e paraqet artistin qysh në vitet e para të krijimtarisë artistike e deri në ditët tona. “Rakip Shabani ka hyrë në lice artistik pa konkurruar. Menjëherë kur e pa mjeshtri Abdurrahim Buza e ftoi në Tiranë. Paradoks është se ai studioi për skulpturë. Në vitet 1953-63 ka studiuar për skulpturë, por pedagogu i tij, ai që i qëndroi afër ishte sërish mjeshtri Buza”. Drishti tregon më tej se këtij pasioni Shabani nuk iu nda gjithë jetës, në rreth pesëdhjetë vjet krijimtari, që ai me pasion dhe përkushtim ka realizuar peizazhe dhe njëkohësisht edhe portrete, në teknikën e vajit dhe në akuarel. “Ka disa çmime me të cilat është vlerësuar. Në vitin 1974 në ekspozitën kombëtare ku ka marrë pjesë është vlerësuar me çmim të parë për tablonë ‘Nëna labe’, që ndodhet në fondin e GKA-së.

Në vitin 1978 vlerësohet me çmim të dytë për punim në peizazh dhe kjo tablo, në vaj, është në GKA etj. Studiuesi Drishti shprehet më tej se duhet vlerësuar te ky autor impakti me natyrën. “Është piktor i penelit. Ai ruan magjinë dhe freskinë e akuarelit dhe njëkohësisht mund ta vlerësojmë si një artist me këndvështrime kompozicionale të veçanta”.

Rakip Shabani është një vazhdues i mjeshtrave të traditës së akuarelit shqiptar. Sipas Drishtit, duke nisur që nga Gjergj Fishta, Simon Rroka, Fadil Pëllumbi, Sadik Kaceli, Helidon Haliti etj,. punimet e tij sjellin magjinë e peizazhit shqiptar, dashurinë e tij për transparencën dhe ngjyrën që ky peizazh ka. “Do ta vlerësoja dhe për diçka tjetër. Ky piktor është prodhimtar dhe ka një kod të veçantë. Ai peizazhet i bën nga ora pesë e mëngjesit deri në shtatë. Këtë kohë e quan të përshtatshme, sepse transparenca e dritës është më e madhe. Tablotë e tij mund t’i ndajmë dhe me cikle: në atë të baronëve, të portreteve me veshje popullore, të kishave dhe të manastireve shqiptare. Kemi ciklin që i kushtohet Vlorës, bregdetit dhe fshatrave të saj etj. Në vitin 2006 ka qenë prezent në GKA”.